Εκεί που γεννήθηκε το «Δεν έχει χρώμα» – Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τις φωτογραφίες #4

Του Μιχάλη Μαγνήσαλη

Χρόνος ανάγνωσης: 1 λεπτό

Για τρία χρόνια πηγαίνοντας στη δουλειά, έπαιρνα καθημερινά το αστικό λεωφορείο μέχρι τον σταθμό (εδώ στη Θεσσαλονίκη όταν λέμε «σταθμό», εννοούμε τον σιδηροδρομικό σταθμό). Μια μέρα είδα να περνάει από μπροστά μου αυτό το…έργο μοντέρνας τέχνης. Προφανώς το προηγούμενο απόγευμα ή το βράδυ, κάποιος άγνωστος καλλιτέχνης είχε έμπνευση.

Λαγκαδά και Δραγουμάνου γωνία

Κάθε πρωί την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο. Για τρία χρόνια. Λαγκαδά και Δραγουμάνου γωνία. Μέχρι που το μήνυμα μπήκε μέσα μου: ναι…πουθενά δεν έχει χρώμα… Μια από εκείνες τις φορές που πήγαινα στη δουλειά, κατέβηκα στην κοντινότερη στάση, πλησίασα πεζός και το φωτογράφισα. Δεν έμαθα ποτέ ποιος το έκανε. Παλιότερα στην ίδια θέση υπήρχε ένα ισόγειο κτίριο από την εποχή του μεσοπολέμου, προφανώς βιοτεχνία ή κατάστημα. Είχε παραδοθεί κι αυτό στη λήθη, μέχρι που άρχισε να γίνεται επικίνδυνο για τους περαστικούς και στο τέλος το κατεδάφισαν.

Σήμερα δεν υπάρχει πια τίποτα. Στο βάθος οι δωδεκαόροφες εργατικές κατοικίες, ένα ψηλό κτίριο με ευθείες γραμμές και…καθόλου «χρώμα».

Περπατώντας στο δρόμο, μπορείς να δεις να συμβαίνουν πράγματα, που οι ξεφρενοι ρυθμοί της καθημερινότητας μας κάνουν να τα προσπερνάμε και να μένουν απαρατήρητα.

Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα), του Νόμου 4481/2017 περί διαδικτυακής προσβολής δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων (ΕΔΠΠΙ), του Νόμου 4708/2020 περί ενίσχυσης της προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.