«Σαντάγιο» – Το χρονικό ενός εξώφυλλου

Του Μιχάλη Μαγνήσαλη

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Όταν ένας συγγραφέας με καλεί να συμμετέχω στη δημιουργία του εξώφυλλου για το καινούργιο του βιβλίο, ξεκινάει ένα μακρύ, δύσκολο αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστικό ταξίδι. Ένα ταξίδι προς το άγνωστο. Ένας μαραθώνιος για την υλοποίηση μιας ιδέας που ψάχνει επίμονα τρόπο για να εκφραστεί. Οι καλλιτέχνες είναι περίεργοι άνθρωποι. Έχουν ένα φυσικό ταλέντο που τους επιτρέπει να εκφράζονται μέσα από τα έργα τους, όμως τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να πουν με απλά λόγια αυτό που σκέφτονται.

Η αρχή της περιπέτειας: χτυπάει το τηλέφωνο.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Τζων Μιχάλης.

  • Τζων Μιχάλης: Αποφάσισα να εκδώσω μια καινούργια ποιητική συλλογή.
  • Εγώ: Είμαι έτοιμος να ακούσω (λέω από μέσα μου ένα…ωχχ!).
  • Τζων Μιχάλης: Για το εξώφυλλο θέλω να φωτογραφίσουμε ένα βιβλίο επάνω σε μια βάρκα.
  • Εγώ: Εύκολο.
  • ΤΜ: Περίμενε! Το βιβλίο θα είναι καρφωμένο με ένα μεγάλο μαχαίρι και από την τομή θα τρέχει αίμα.
  • Ε: Δηλαδή θες να «σφάξουμε» ένα βιβλίο;
  • ΤΜ: Ακριβώς!
  • Ε: Γιατί τόση βία;
  • ΤΜ: (Με αγνοεί και συνεχίζει). Η βάρκα θα είναι στη στεριά και θα «κοιτάει» προς το βουνό.
  • Ε: Θα είναι ακίνητη δηλαδή;
  • ΤΜ: Θα ταξιδεύει προς το βουνό, αλλά θα πατάει στη στεριά.
  • Ε: Οι βάρκες απ’ όσο ξέρω, ταξιδεύουν μόνο επάνω στο νερό.
  • ΤΜ: (Με αγνοεί και συνεχίζει). Ολόκληρη η εικόνα θα είναι ασπρόμαυρη και μόνο το αίμα θα είναι έντονο κόκκινο.
  • Ε: Και τι εκφράζει όλο αυτό;
  • ΤΜ: …………(σιγή ιχθύος)………..
Φωτογραφία: Γιάννης Χατζέτογλου

Και το ταξίδι ξεκινάει…

Ούτε εγώ δεν είχα φανταστεί, πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια βάρκα σε κακή κατάσταση. Και μάλιστα να «κοιτάει» προς τη στεριά. Συνήθως οι βάρκες βγαίνουν στη στεριά για μια γρήγορη συντήρηση και ξαναμπαίνουν στο νερό. Τελικά βρήκαμε μία, στον υγρότοπο του Καλοχωρίου. Ήταν σε κακό χάλι και ευτυχώς «έβλεπε» προς τη στεριά. Η πρόσβαση ήταν λίγο δύσκολη, αφού η περιοχή είναι βαλτώδης. Βουλιάξαμε αρκετές φορές, αλλά καταφέραμε να την πλησιάσουμε. Κάναμε τις δοκιμές μας (σύνθεση, κάδρο, φωτισμός) και φύγαμε. Τις επόμενες μέρες συνεδριάζαμε ώσπου να αποφασίσουμε ποια σύνθεση θα επιλέξουμε. Την τυπώσαμε σε απλό χαρτί και το μόνο που έμενε ήταν να πάμε και να κάνουμε ότι βλέπουμε στο…σκονάκι. Τα υπόλοιπα υλικά (βιβλίο, μαχαίρι, ψεύτικο αίμα) ήταν εύκολο να βρεθούν. Η τελική λήψη έγινε σχεδόν τρεις μήνες μετά. Ο λόγος ήταν ότι ο καιρός επέμενε να παίζει τα παιχνίδια του, με αποτέλεσμα οι συνθήκες να μην είναι οι κατάλληλες όταν εμείς μπορούσαμε να πάμε και να είναι οι κατάλληλες όταν δεν μπορούσαμε να πάμε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι…τελικά τα καταφέραμε!

Μια κοινωνία που «δολοφονεί» τις αξίες της

Οι καλλιτέχνες όπως είπα και στην αρχή, είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι. Βλέπουν πράγματα μέσα στη δική μας μονότονη καθημερινότητα, που εμείς δεν μπορούμε να δούμε. Ζούμε σε μια εποχή που όλα τείνουν να ισοπεδωθούν. Που οι παραδοσιακές αξίες «δολοφονούνται». Το βιβλίο μετά την “επίθεση” με μαχαίρι, αιμορραγεί στο κατάστρωμα μιας γερασμένης βάρκας. Μιας βάρκας που ταξιδεύει στη στεριά με αμφίβολο προορισμό. Τα χρώματα έχουν χαθεί. ‘Ίσως είναι λίγο τρομακτικό, αλλά ο ρόλος της τέχνης δεν είναι μόνο να δείχνει όμορφα πράγματα. Η φωτογραφία στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου, δείχνει με αλληγορικούς συμβολισμούς την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας. Της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει. Τη ζούμε καθημερινά και οι περισσότεροι δεν αντιδρούμε. Μάλλον επειδή την έχουμε συνηθίσει όπως είχε πει και ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκης.

Φωτογραφία: Γιάννης Χατζέτογλου

Δείτε ένα σύντομο video από το παρασκήνιο της φωτογράφισης.

Δημιουργικό εξώφυλλου: Τζων Μιχάλης

Φωτογράφιση: Μιχάλης Μαγνήσαλης

Videο: η GoPro μου

Βοηθός: Γιάννης Χατζέτογλου

Μουσικό θέμα: Νίκος Πανδής

Δείτε το video από την ομιλία μου στην παρουσίαση του Βιβλίου


Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα), του Νόμου 4481/2017 περί διαδικτυακής προσβολής δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων (ΕΔΠΠΙ), του Νόμου 4708/2020 περί ενίσχυσης της προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.