Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία μου με τίτλο «Παμβώτιδα», με την οποία έλαβα μέρος στη φιλανθρωπικού χαρακτήρα έκθεση των streetshooters, στη Θεσσαλονίκη στις 17 Μαΐου 2024.
Οι τρεις πράξεις του δράματος: η πλοκή (η θλίψη), η κορύφωση (η στιγμή στη λίμνη) και η λύτρωση (το ποίημα της Βασιλικής).
Η πλοκή
Λένε ότι τα ταξίδια και τα βιβλία, είναι τα μοναδικά πράγματα για τα οποία πληρώνεις, αλλά μέσα από αυτά βγαίνεις πάντα κερδισμένος. Εκείνο το πρωί έχοντας μέσα μου ένα συναισθηματικό κομφούζιο, παλεύοντας με τη θλίψη και την απογοήτευση, μπήκα στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσω ένα ακόμα ταξίδι.
Η κορύφωση
Στην πόλη των Ιωαννίνων είχα πολλά χρόνια να βρεθώ. Πέρασα μια μέρα βολτάροντας και προσπαθώντας να συνδεθώ με τον εαυτό μου. Πολύ νωρίς το επόμενο πρωί ξεκινώντας με το αυτοκίνητο, έριξα μια κλεφτή ματιά προς τη μεριά της λίμνης. Φυσικά και δεν είδα τη λίμνη, αλλά τις πολυκατοικίες. Είδα όμως ότι ένα άσπρο σύννεφο είχε κατέβει χαμηλά και είχε σκεπάσει ολόκληρη την πόλη. Αμέσως έψαξα να βρω πέρασμα για να φτάσω στην ακτή. Μετά από δυο λάθος προσπάθειες κατάφερα να φτάσω στο σωστό σημείο. Η εικόνα που είδα μπροστά μου, ήταν αυτό ακριβώς που είχα μέσα μου. Μετά από δυό τρία γρήγορα κλικ έφυγα για να προλάβω το πλοίο, που θα με πήγαινε σε κάποιο νησί του Ιονίου. Πριν ξεκινήσω, ανέβασα βιαστικά τη φωτογραφία στο προφίλ μου στο facebook.
Η λύτρωση
Την ώρα που το πλοίο ταξίδευε, άνοιξα το facebook και είδα τη φωτογραφία μου να συνοδεύεται από αυτούς εδώ τους στίχους:
Τη λίμνη νούφαρα στολίζουν
μιαν αύρα ταράσσει τα νερά.
Ένα παλληκάρι πλησιάζει
βάζει το χέρι στην καρδιά
τα χείλη σφίγγει
Ό,τι ποθεί αποσιωπά…
Δειλά απομακρύνεται
στον ορίζοντα χάνεται
και η λίμνη πνίγεται μεμιάς
στα βάθη της αιώνιας ματιάς.
Βασιλική Μαγνήσαλη
Χωρίς δεύτερη σκέψη της έγραψα στο messenger:
– Το καλύτερο δώρο που μπορούσες να μου κάνεις. Σε ευχαριστώ!
-Το καλύτερο δώρο εσύ μου το έκανες, Μιχάλη…Έψαχνα τόσο καιρό τη φωτογραφία εκείνη που θα νοηματοδοτούσε το ποίημά μου…κι αυτή ήταν η δική σου. Χαίρομαι τόσο πολύ! Σ’ευχαριστώ!
Η Βασιλική είναι ξαδέρφη μου. Από εκείνες τις ξαδέλφες που όλοι έχουμε, αλλά δεν τις έχουμε δει, ούτε τους έχουμε μιλήσει ποτέ. Μια δύσκολη συναισθηματική κατάσταση με είχε οδηγήσει να εκφραστώ για άλλη μια φορά μέσα από την τέχνη μου. Έτσι ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση, που ολοκληρώθηκε με μια ανθρώπινη σύνδεση. Και ξαφνικά η θλίψη πήγε περίπατο. Η ομίχλη που είχα μέσα μου και με εμπόδιζε να δω τον ήλιο, είχε κιόλας εξαφανιστεί, όπως σίγουρα θα είχε εξαφανιστεί και η ομίχλη πάνω από την Παμβώτιδα. Η Βασιλική κι εγώ, έχοντας κοινό σημείο αναφοράς την έκφραση μέσα από την τέχνη, βάλαμε ένα φωτεινό σημάδι μέσα στο χρόνο. Ένα μικρό θαύμα!
Κάθε φωτογραφία έχει να πει μια ιστορία. Εμπνέει, προβληματίζει και διαγείρει συναισθήματα.
«‘Οταν φωτογραφίζεις κουβαλάς μαζί σου όλα τα βιβλία που έχεις διαβάσει, τις μουσικές που έχεις ακούσει, τους δρόμους και τα ταξίδια που έχεις κάνει, τους ανθρώπους που έχεις αγαπήσει». Ansel Adams – Αμερικανός φωτογράφος
Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα), του Νόμου 4481/2017 περί διαδικτυακής προσβολής δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων (ΕΔΠΠΙ), του Νόμου 4708/2020 περί ενίσχυσης της προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.
Michalis Magnisalis Training Media 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.