Δεν είχε πού να το αφήσει…

Του Μιχάλη Μαγνήσαλη

Χρόνος ανάγνωσης: 1 λεπτό

Είναι αλήθεια ότι όταν μετακινείσαι με το ποδήλατο, πρέπει να το έχεις συνεχώς μέσα στο οπτικό σου πεδίο. Μπορούν να συμβούν πολλά δυσάρεστα. Να το βανδαλίσουν, ή ακόμα χειρότερα να το κλέψουν. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια πολύ προσωπική σύνδεση με το ποδήλατό μας. Από τα παιδικά μας χρόνια ήταν το σύμβολο της ελευθερίας μας. Η επιτυχία της ισορροπίας χωρίς βοηθητικές ρόδες, η ικανοποίηση ότι μπορούσαμε να πάμε κάπου οδηγόντας όπως έκανε ο μπαμπάς μας, ή η μαμά μας. Το πλέναμε, το επισκευάζαμε και κάποιοι από εμάς δεν αφήναμε κανέναν να το αγγίξει. Εδώ κάποιος βρήκε μια πολύ ασφαλή θέση για να το αφήσει χωρίς να φοβάται ότι θα του το πειράξει. Μόνο που το ξέχασε εκεί. Με τα χρόνια η βροχή και η υγρασία του έδωσαν ένα χρώμα, που ταιριάζει με αυτό του κτιρίου. Θα πει κάποιος ότι χαλάει την αισθητική του νεοκλασσικού. Εγώ θα έλεγα ότι περισσότερο την χαλάει αυτό το πλαστικό κουτί με τις οπτικές ίνες που έχει τοποθετηθεί σε προκλητικά εμφανές σημείο στα αριστερά.


Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα), του Νόμου 4481/2017 περί διαδικτυακής προσβολής δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων (ΕΔΠΠΙ), του Νόμου 4708/2020 περί ενίσχυσης της προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.